Predigt 25.Oktober 2015


Ernst:

Liebi Gmeind do im Töffgottesdienscht

 

Mir hend e schöni Gschicht gfunde, wo eim d'Vorteil vu de 

Entschleunigung zeiged. Es chunnt zwor kein Töff dine vor, sondern e 

Kutsche. Es isch nämlich e Gschicht mit em Till Eulenspiegel. Und de het 

im Mittelalter glebt - vor es paar hundert Johr also. Und do het's zwor 

Kutsche geh - aber ebe kei Töff. Aber trotzdem, dass die Gschicht alt 

isch, loht sie sich guet uf die hüütig Ziit übertrege. Gwüssi Sache hand 

sich nämlich nöd gänderet und sind au vor vielne hundert Johr eso gsi 

wie hüüt.

 

Jetzt werded die eine vu Eu sicher denke: "De söll jetzt endlich emol 

mit dere Gschicht afange! Sie söll emol cho!" Aber do gib ich zur 

Antwort: "Nöd gschprengt! S'Thema isch jo Entschleunigung. Eso brucht's 

ebe sini Ziit. Ich cha nöd eifach rasant mit de Gschicht afange."

 

Also: De Till Eulenspiegel isch unterwegs gsi. Er isch z'Fuess zumene 

Städtli gange. Alles was ihm ghört het, het er imene Bündel gha. Das het 

er anen Stock bunde. Und mit dem über de Schultere isch er vergnüegt 

übers Land gange - ebe uf es Städtli hi. Do het er plötzlich ghört, wie 

hinder ihm Ross chömmed. Es isch nöd lang gange, do het e Kutsche nebed 

ihm ghalte. De Kutscher uf em Bock het sich zum abebügt und het ihn 

gfröged: "Seg schnell - wie wiit isch bis zur nöchschte Stadt? Wie lang 

han ich?" De Till Eulenspiegel het sin Stock vu de Schultere gno, het en 

uf de Bode gschtellt und het en obe mit beide Hend ghebet. Er het en 

Moment lang überleiht. "So, chumm, mach scho! Ich han nöd ewig Ziit!" 

het de Kutcher vu obe ganz ungeduldig gruefe. De Till Eulenspiegel het 

sich nomol es Momentli Ziit gno. Denn het er zur Antwort geh: "Wenn Ihr 

langsam fahred, hender öppe e halbi Stund. Wenn ihr schnell fahred, denn 

goht's mindeschtens zwei Stund - wenn nöd länger." "Leck bisch Du en 

Depp!" het de Kutscher usgruefe. Denn het er energisch d'Zügel i d'Händ 

gno und het sini Ross atriebe. Es isch em Till Eulenspiegel vorcho, als 

würd d'Kutsche flüge. Eso schnell isch sie gsi. Und es isch nöd lang 

gange, bis sie de Till Eulenspiegel nüme gseh het.

De Till Eulenspiegel het de Stock mit em Bündel wieder gschulteret und 

isch zueglaufe. Vergnüegt wie immer. D'Stross, wo er unterwegs gsi isch, 

het viel Schlaglöcher gha. Frühner isch das halt eso gsi. De Till 

Eulenspiegel het es bsunders grosses und tüüfs Schlagloch aglueged. 

"Schlag mi doch! Schlag mi doch!" het er zum Schlagloch gseit. Denn isch 

er still gsi und het überleiht. Noch eme willi het er wieder zum 

Schlagloch gseit: "Als Loch bisch Du, Schlagloch, nünt. Es Loch isch jo 

nünt. Wie cha jetzt aber öppis, wo nünt isch, schloh? Du chasch mi gar 

nöd schloh, du Schlagloch - du chasch mich gar nöd schloh!" Mit eme 

grosse Schritt isch de Till Eulenspiegel übers Schlagloch gange. Denn 

het er hinder sich glueged und het zum Schlagloch gseit: "Gsehsch! Es 

isch nünt passiert. Du chasch mich gar nöd schloh!"

Öppe e Stund isch de Till Eulenspiegel unterwegs gsi. Immer wieder het 

er dra denkt, wien er's dem Schlagloch zeiged het. Plötzlich gseht er 

zwei Ross, wo miteme lange Strick amene Baum abunde gsi sind. Friedlich 

hend's uf de Weid Gras gfresse. "Die Ross kenn ich doch", het de Till 

Eulenspiegel denkt, "aber vu wo kenn ich sie, vu wo?" D'Antwort het er 

sofort übercho. Er het sie nämlich gseh: D'Kutsche. Sie isch im Grabe 

nebed de Stross glege. D'Vorderachs isch broch gsi. Und de Kutscher vo 

vorher het gfluechet, wie ebe en Fuhrmaa flueched. Er isch am Repariere 

vu de Vorderachs gsi. Wo de Kutscher de Till Eulenspiegel gseh het, het 

er ihm en böse Blick zuegworfe. Und de Till? De het em Kutscher ganz 

ruhig gseit: "Ich han's Eu jo gseit: Wenn Ihr langsam fahred, hender e 

halb Stund!"

De Till Eulenspiegel isch denn wiiter glaufe. Dass ihn de Kutscher ufs 

Übelschte beschimpft het, het ihn nöd gross kümmeret. Er het nämlich 

wieder as Schlagloch denkt. Und do isch ihm ufgange: Es Schlagloch cha 

zwor nöd schloh. Aber me cha sich selber schloh - mit eme Schlagloch. 

Denn, wenn me ebe nöd entschleuniget, wenn's Schlaglöcher het.

 

Liebi Gemeind,

mir sind jo do inere katholische Chile. Es git en grosse katholische 

Theolog, wo es biz vor em Till Eulenspiegel glebt het. Es isch de Thomas 

von Aquin. De het vieli dicki Bücher gschriebe. I eim vu dene bestimmt 

er s'Böse. S'Böse isch d'Abweseheit vum Guete. Jetzt cha me sege: Es 

Schlagloch isch d'Abweseheit vu de Fahrbahn. Und die Abweseheit vu de 

Fahrbahn cha eso gross werde, dass s'Loch ebe als das zum Vorschii 

chunnt, wie's de Till Eulenspielgel uffasst - als nünt.  De Till 

Eulenspiegel wendet die Bestimmig vum Böse vu, Thomas von Aqiun uf 

d'Schlaglöcher a.

Mit eme Schlagloch cha me sich selber schloh. Mir wüssed das. Es cha 

dezuecho, dass me stürzt. Eso zeiged sich es Schlagloch vu sinere böse 

Siite. Mit zunehmender Entschleunigung verlürt es Schlagloch sini 

Gföhrlichkeit. Mit zunehmender Entschleunigung schloht me sich selber 

nüme. Aber s'Schlagloch macht denn öppis anders. Es loht eim dankbar si. 

Dankbar dodefür, dass me sich mit eme Schlagloch nöd selber gschlage 

het. Dankbar dodefür, dass me s'Bösi vumene Schlagloch nöd selber het 

müesse erfahre. Dankbar dodefür, dass me behüetet gsi isch.

 

Ich wünsch Eu die Dankbarkeit, liebi Byker. Jetzt, wo's i 

d'Entschleunigung goht. Und die Dankbarkeit het doch au en Adressat. Es 

isch Gott, wo Eu vor Bösem behüetet het.

Gott sei Dank dodefür.

 

Amen.

 

Zurück zur Seite Gottesdienst Herbst 2015